วัฒนธรรมภาคกลาง

ภาคกลางเป็นเขตที่ราบลุ่มแม่น้ำ เหมาะแก่การเพาะปลูกและเลี้ยงสัตว์ ข้าวปลา
อาหารอุดมสมบูรณ์ตลอดทั้งปี จึงถือได้ว่าเป็นดินแดนซึ่งอุดมสมบูรณ์มากที่สุด

ในประเทศไทยสมัยก่อนภาคกลางเป็น ศูนย์กลางค้าขายสำคัญของประเทศไทย มีการติดต่อค้าขายกับชาวต่างชาติต่าง ๆ เข้ามาด้วยเช่น เครื่องแกง  แกงกะทิได้รับมาจากชาวฮินดู อาหารประเภทต้ม  ผัด  ได้รับมาจากชาวจีนผู้เข้ามาติดต่อค้าขายทางเรือสำเภา แม้กระทั่งขนมหวานที่มีไข่และแป้งเป็นส่วนผสมก็ได้รับการสืบทอดมาจากชาวตะวันตกเช่นเดียวกันซึ่งคนไทยได้นำสูตรอาหารต่าง ๆ มาประยุกต์ ทำรับประทานในครัวเรือน โดยปรับเปลี่ยนวัตถุดิบที่หาได้ง่ายในประเทศมาใช้แทนกัน  และเผยแพร่ในเวลาต่อมาจนเป็นเอกลักษณ์

ของอาหารไทยจวบจนปัจจุบันด้วยความหลากหลายนี้เอง จึงส่งผลให้รสชาติอาหารภาคกลางไม่เน้นหนักไปทางใดทั้งเปรี้ยวหวาน  เค็ม รวมถึงความจัดจ้านของพริก คนภาคกลางนิยมรับประทานข้าวเจ้าเป็นหลัก ไม่ว่าจะเป็นข้าวขาวหอมมะลิข้าวขาวธรรมดา   (ข้าวเสาไห้) ข้าวกล้องข้าวกล้องหอมมะลิ ในการหุงข้าวเจ้าแต่ละชนิด อัตราส่วนของน้ำ : ข้าวสาร จึงแตกต่างกันไปตามปริมาณเส้นใยอาหารที่มี่อยู่ในข้าวนั้น ๆ